Wat zeuren ze nou!

Ik snap niets van de commotie om mijn persoon. Ben ik niet de belichaming van de Partijbeginselen?. Ben ik eigenlijk niet De Partij? Ik heb begin jaren 80 de folders gelopen en begon zo aan een glanzende carrière bij de PvdA. Via het voorzitterschap van de afdeling Maassluis, maar nog meer door een geniepige infiltratie via de Rooie Vrouwen kwam ik in 1995 eindelijk in het Partijbestuur. Ik heb er wel voor gezorgd dat zij niet meer om me heen konden. Ik had ook al een doel voor ogen: Ik wilde wel staatssecretaris worden, het liefst van onderwijs want ik daar heb ik wel veel verstand van. Ik heb er in mijn werkzame leven al vast heimelijk voor gezorgd dat ik later als staatssecretaris ook voldoende werk zou hebben. Zo heb ik er als directeur volwasseneducatie van de stichting 'In Petto" voor gezorgd dat er fors aan schaalvergroting middels fusies werd gedaan. Ik ben hoofdverantwoordelijk voor de Wet Educatie en Beroepsonderwijs (WEB)met de inmiddels wat besmette termen van duaal leren en rendementsverbetering. Mijn grootste stunt was echter wel de vernieuwing van de lerarenopleidingen en de doorstroming van MBO naar HBO. Ik snap ook wel dat veel PABO studenten in het eerste jaar afvallen op de reken- en of taaltoets, want als je van het MBO afkomt dan kun je dat soort dingen ook niet. Als staatssecretaris had ik die puinhopen mooi op kunnen ruimen en dat was mijn naam voorgoed gevestigd. Dan had ik het beter gedaan dan die tut van een Netelenbos die de LTS en de huishoudschool om zeep heeft geholpen met haar elitaire gezever over kenniseconomie. O ja, VMBO in deze vorm had ik natuurlijk ook meteen afgeschaft.
Maar ja, de kans dat ik staatssecretaris wordt, is wel erg klein geworden. Natuurlijk komt dat niet door mij! O, ik erken wel dat ik niet altijd de meest snedige antwoorden weet te geven in de debatten, maar ik spreek beter dan mijn meeste collegae, tenslotte heb ik niet voor niets Nederlands gestudeerd. Dit land is wel afgezakt trouwens, dat je meer beoordeeld wordt aan de hand van het aantal one-liners dat naar voren wordt gebracht en niet meer aan de inhoud van je boodschap. En van de kritiek op mijn houding en kleding in de debatten snap ik al helemaal niets. De cursus 'omgaan met de media' die ik begin deze eeuw gevolgd heb, sloot ik af als beste van mijn leergang en mijn kleren koop ik altijd bij hetzelfde modekraampje op de Albert Cuyp.
Nee, de teloorgang van de partij ligt niet aan mij, maar aan mensen als Diederik Samsom en Jeroen Dijsselbloem, die altijd gelijk willen hebben en er toevallig leuk uitzien en wel goedbespraakt zijn. Die zijn wel verrekte lastig in hun hok te houden. Dat lukt beter met de fractieleden als Chantal Gill'ard, Pierre Heijnen, Lutz Jacobi en bijvoorbeeld Attje Kuiken. Laten we eerlijk zijn. Daar heeft toch nog nooit iemand van gehoord? Dat wil ik graag zo houden. Die gaan mij niet dwarsbomen.
Nee, de betere tijden voor de Partij breken vanzelf weer aan. Nu gebleken is dat God niet de Schepper is, maar slechts de Scheider verliezen de Christelijke partijen alle grond onder hun voeten. Een mooi moment voor Wouter om ook maar te gaan optreden als de vleesgeworden Scheider. Laten we maar scheiden van dit Kabinet, dat geeft de kiezer weer vertrouwen en dan komt mijn staatssecretariaat weer een flinke stap dichterbij. Het (over)leven is zo slecht nog niet.

Leuker kon ik deze beschouwing helaas niet maken.

De secretaris