Er is al genoeg gezegd en geschreven over het treurspel zoals de algemene beschouwingen dit jaar het beste gekarakteriseerd kunnen worden. Wouter Bos voegde daar in Venlo overigens een dramatische scene aan toe door domweg te roepen dat de werkgevers er maar voor moeten zorgen dat zware beroepen niet meer bestaan. Alleen het toverstokje ontbrak er nog aan. Daar ga ik het dan ook maar niet over hebben. Hoewel ik me zeer afvraag of de aangekondigde grootscheepse bezuinigingen wel echt nodig zijn, maar dat zal het volgend jaar wel uitwijzen (maar goed dat dit inspiratieloze Kabinet geen knopen door kan hakken), is het een goede zaak om de crisissfeer aan te grijpen voor ingrijpende hervormingen op diverse beleidsterreinen. Hervormingen die ongetwijfeld ook tot bezuinigingen zullen leiden. Ik zal de 20 ingestelde ambtelijke commissies vast een paar voorzetjes doen, zodat ze hun werkzaamheden wat eerder af kunnen ronden dan begin zomer 2010. Het is tenslotte van belang dat de beoogde hervormingen zo spoedig mogelijk worden ingevoerd nietwaar, al zal dit wel weer tegen het zere been van onze ministers zijn, die van uit-en afstel hun eigen comfortzone hebben gebouwd.
1. De AOW flexibiliseren.
Mensen kunnen ervoor kiezen vanaf hun 63e te stoppen met werken. Op hun 63e ontvangt men dan een verlaagde AOW uitkering van 300 euro, oplopend tot 800 euro bij stoppen op 68 jaar. Daar wordt dan nog een bonus van 100 euro aan toegevoegd. Op school leer je al dat alleen belonen leidt tot gewenst bedrag en dat straffen weerstand oproept. O ja, en dit gaan we wel effe in vijf jaar realiseren hè en niet in 31 jaar, zoals de hoofdslapjanussen willen.
2. Het ABP hanteert deze werkwijze ook al met de pensioenen en de andere pensioenfondsen zouden zich hierbij aan moeten sluiten.
3. Inkomensafhankelijk maken van de Kinderbijslag. Dit punt behoeft m.i. geen verdere toelichting.
4. Afschaffen van de aflossingsvrije hypotheken. Idem
5. Alleen toestaan van lineaire of annuïteits hypotheken en verbieden van allerlei dubieuze beleggings- en spaarvormen.
6. Verdrievoudigen van het drempelbedrag voor Europese aanbestedingen (naar 618.000 euro)voor decentrale overheden. dit systeem is veel te omslachtig en daardoor te duur.
7. Afschaffen van het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg)en de indicatiestelling laten doen door de huisartsen. Efficiënter en goedkoper. Ik realiseer me dat zowel het CIZ, dat tenslotte gerund wordt door de verzekeringsmaatschappijen, als de huisarts belang hebben bij de indicatiestelling, maar ik troost me met de gedachte dat het belang van de huisarts meer de patiënt zal gelden dat het belang van het CIZ.
8. Alle artsen in loondienst. Mag tegen behoorlijke salarissen, waarbij we ons niets aantrekken van die belachelijke Balkenendenorm, want (bepaalde) specialisten mogen w.m.b. goed verdienen. Artsen komen in dienst van opgerichte centra eerstelijnsgezondheidszorg (evenals fysiotherapeuten etc.), specialisten komen in dienst van ziekenhuizen.
9. Renationaliseren van energie en openbaar vervoer.
10. Afschaffen van de provincies als decentrale overheid. Slechts op gebied van Ruimtelijke Ordening en Milieu agentschappen namens het ministerie handhaven. Provincies zijn kostenverslindende en over het algemeen nutteloze overheden met slechts twee, eerder genoemde, belangrijke taken die prima door het ministerie zelf kunnen worden uitgevoerd.

Deze voortreffelijke plannen zijn door mij bedacht op een achternamiddag. Desgewenst kan ik er nog tien aanleveren, dus ik ga er van uit dat de ambtelijke commissies met of zonder mijn hulp nog dit jaar hun werkzaamheden kunnen afronden.

Het is goed rusten na mijn eigen algemene beschouwing.

De secretaris.

Terreur van de middelmaat

Al op de kleuterschool mislukte haar ambities om een blokkentoren te bouwen die hoger was dan die van de andere klasgenoten. Dat maakte haar kwaad! Ook later in haar schoolloopbaan was ze geen uitblinker. Andere sterren straalden om haar heen en dat maakte haar kwader. Na haar studie kregen talentvolle generatiegenoten aanbiedingen voor aantrekkelijke banen. Helaas zij niet en zo zocht ze, zwaar verongelijkt, een hoek van de samenleving op waarin ze de kans kreeg haar middelmatige talenten ten toon te spreiden. Dat werd een organisatie die kleinschalige initiatieven van vrouwen over de hele wereld steunde. Dat verdiende echter wel heel erg weinig en zo stapte ze over naar Cordaid. De frustratie over haar middelmatigheid nam echter met de dag toe en toen het baantje van partijvoorzitter vrij kwam zag ze haar kans schoon. Inspelend op de, inmiddels toch wel wat achterhaalde, sentimenten bij de partij dat vrouwen wel heel weinig kansen krijgen op topfuncties wist ze de verkiezingen te winnen. Haar eerste opmerkelijke daad was wel het wippen van een vrouwelijke concurrent nl. Ella Vogelaar. Een vrouw die het niet ontbrak aan de goede ideeën, maar wel aan communicatieve vaardigheden. Dat laatste kun je aanleren; Ella kreeg die kans niet, zij moest wijken voor de ambities van de middelmaat. Toen daarmee haar positie was gevestigd kon ze eindelijk wraak nemen om een ieder die het waagde haar naar de kroon te steken. Lilianne ontwierp een erecode voor PvdA-ers: Geen partijlid dat in aanmerking wilde komen voor een functie in het openbaar bestuur mag meer gaan verdienen dan de minister-president. Een verschrikkelijk dom plan, waarmee ze aangeeft dat zij er zelf nog niet in geslaagd is de middelmaat te ontgroeien. Het huidige salaris van de MP is een middelmatig salaris voor zo'n verantwoordelijke baan en, Jan-Peter bewijst het, daarmee trek je ook alleen maar middelmatige bestuurders aan. Haar frustratie nooit tot de top te zullen behoren kan ze in de functie van partijvoorzitter botvieren en het is te hopen dat deze 'terreur van de middelmaat' door de leden wordt doorzien. Lilianne Ploumen moet worden teruggefloten anders wordt de toekomst voor de partij nog somberder dan hij er nu al uitziet. Overigens heeft deze voorzitter nog een gevaarlijk kantje. Zij wil meer invloed van de religie op de staat. Kijk, dat het CDA die mening heeft en uitvent dat is begrijpelijk. CDA senator Sophie van Bijsterveld vindt in Elsevier van 20 januari 2009 de invloed van de kerk op de staat wenselijk. Maar dat de voorzitter van de PvdA het strikt seculiere gedachtegoed van haar partij opgeeft ten faveure van ‘religieuze inspiratie’ is voor mij onbegrijpelijk. ‘Ploumen is niet huiverig voor vermenging van politiek en religie. Het is volgens haar dan ook tijd dat de publieke rol van religie hoger op de politieke agenda komt’ (W. Huttinga, Trouw, 6 december 2007). Het wordt tijd dat de partij-bobo's zich ontdoen van deze, voor de koers van de partij, gevaarlijke vrouw die overduidelijk met een dubbele agenda werkt.

Genoeg voor een diepgaande beschouwing, dacht ik zo.

De secretaris.