De secretaris is van oorsprong wat avontuurlijk ingesteld, maar hecht toch ook aan enige zekerheden. Zo wil de secretaris graag zeker weten dat het veilig is op straat, dat er goed onderwijs wordt gegarandeert, dat het openbaar vervoer goed geregeld is, dat de gezondheidszorg in orde is, dat de buitenruimte goed wordt onderhouden, dat de secretaris kan rekenen op een uitstekende energievoorziening en dat hij prima wordt verzorgd als zijn oude dag is aangebroken. De secretaris is in deze gevallen sterk gekant tegen het huidige beleid, waarbij er van wordt uitgegaan dat al dit soort zaken beter over gelaten kan worden aan de marktsector, alleen omdat het op die manier zuiniger en effectiever kan. Zuiniger klopt vaak wel, maar dat betekent meteen een groot kwaliteitsverlies en het is goed voor de portemonnee van de managers/directeuren die over de ruggen van de gebruikers grote sommen geld opstrijken.
Dit blijkt tegenwoordig wekelijks uit de de berichtgeving in de media. Voorbeelden te over: busvervoer dat zich langzamerhand dreigt terug te trekken van het platteland, ouderenzorg waar regelmatig mensonterende voorbeelden van te lezen zijn, en ziekenhuizen die de zorg voor hun patiënten kennelijk ondergeschikt maken aan commerciële belangen.
De secretaris stelt derhalve voor om de marktwerking af te schaffen en geprivatiseerde onderdelen in genoemde sectoren weer onder de staat te brengen. Ook een aantal zelfstandige beroepsgroepen moeten voortaan in loondienst gaan werken. De secretaris vindt wel dat er beter betaald moet worden in een aantal beroepen en dat de onzinnige Balkenende-norm afgeschaft moet worden, op zijn minst aanzienlijk opgehoogd.
Hoe ziet dat nieuwe landschap er dan grofweg uit in de visie van de secretaris?
Openbaar vervoer komt weer in handen van de staat, waarbij de uitvoering in handen kan komen van de provincies. Ziekenhuizen worden eveneens genationaliseerd en artsen komen in loondienst. Geldt ook voor huis- en tandartsen overigens. In deze sector mag de Balkenende-norm voor directeuren en specialisten best worden verhoogd, om te zorgen dat er voldoende aanbod en kwaliteit is. Ook in energiesector wordt de privatisering ongedaan gemaakt en vindt er geen splitsing plaats tussen netwerkbeheer en leverantie. Verzorging- en verpleegtehuizen komen weer in handen van staatsorganen en iedereen is verzekerd van een kwalitatief uitstekende 'oudedagsvoorziening'.
Dit is een beetje het beeld dat de secretaris wil schetsen voor een toekomst, waarin de invloed van de markt op de 'primaire' levensvoorwaarden aanzienlijk wordt teruggedrongen. Dat de belastingen daarvoor zouden moeten stijgen is geen problee, als je maar weet wat je ervoor terugkrijgt.
zondag 28 september 2008
zaterdag 6 september 2008
NEDERIKA
Je hoeft niet veel verstand te hebben van politiek om te beseffen dat de laatste kabinetten ons land niet bepaald vooruit hebben geholpen. Integendeel zelfs, misschien dat juist het ontbreken van enig ‘Haags besef’ tot voordeel spreekt.
Dit zoveelste Kabinet onder leiding van Balkenende maakt er echter helemaal een potje van. Van ons eens zo tolerante landje blijft onder de hypocrisie van normen en waarden weinig meer over. Spijbelaars harder aanpakken middels huiscontrôles, ouders korten op kinderbijslag als hun kroost de fout ingaat, blowen in de openbare ruimte verbieden, zo kan ik nog wel even doorgaan, maar het zijn allemaal trieste uitingen van eigen kortzichtig beleid. Grove beleidsfouten op onderwijs en een verregaande veramerikanisering van de samenleving zorgen ervoor dat ons land in een glijdende schaal terecht is gekomen.
Een van de grootste onderwijsblunders, zo niet de grootste, blijkt wel WSNS te zijn. U weet wel: de gedachte dat kinderen met min of meer ernstige leer-en gedragsproblemen niet automatisch naar het speciaal onderwijs worden verwezen, maar het best op de gewone school kan blijven. Daar zullen leerkrachten nauwelijks gehinderd door enige kennis van zaken, maar wel belast met grote klassen en allerlei administratieve rompslomp, die kinderen op hun eigen niveau moeten begeleiden. Dat lukt dus niet met als gevolg dat het peperdure voortgezet speciaal onderwijs alsmede het VMBO, met name in de lagere sectoren, uit zijn voegen barst. Neem daarnaast de talrijke leerkrachten in het VO die nog lesgeven als in grootmoeders tijd en niet beseffen dat deze generatie jongeren alleen geboeid worden door op een nieuwe manier les te geven, voeg dit bij het voortdurende gerommel met het Studiehuis en het probleem van ongemotiveerde jongeren is voor een groot deel verklaard. Een gotspe is echt dat in Den Haag het idee schijnt te circuleren dat de scheiding tussen regulier en speciaal basis-onderwijs rond 2010 helemaal kan verdwijnen. Dat zou geen blunder zijn, maar een ramp.
Deze regering vindt van zichzelf dat ze hard loopt en grote stappen neemt. Het vervelende is echter dat ze alleen maar hard achter Amerika aanlopen. Ik heb een hekel gekregen aan de woorden ‘marktwerking en privatisering’, die uit de VS zijn komen overwaaien en hier op een verschrikkelijke manier huishouden in onze samenleving. Door de marktwerking zijn de taxi’s en notarissen, om maar eens een paar voorbeeld en te noemen, alleen maar duurder geworden. Sinds de privatisering van het openbaar vervoer kan nauwelijks van verbetering gesproken worden en het is niet moeilijk te voorspellen dat door de splitsing van de energiebedrijven ons dezelfde ellende te wachten staat als aan de overkant van de grote plas: verwaarloosde netwerken, waardoor grote storingen niet uit kunnen blijven. Pro Rail is daar overigens een mooi voorbeeld van.
Ook de idee dat iedere burger wel voor zichzelf kan zorgen zal een idee-fixe blijken te zijn. Net zomin als veel mensen overstapten naar een ander energiebedrijf, wordt jaarlijks weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheid naar een andere zorgverzekeraar te switchen. Daar zijn een aantal redenen voor: Mensen overzien het niet, de overstap voor een paar tientjes per jaar loont nauwelijks de moeite of het wordt financieel onmogelijk gemaakt.
Het was niet moeilijk voorspellen dat de premies aanvankelijk bewust ‘laag’ zijn gehouden en dat ze in de komende jaren tot exorbitante hoogte zullen stijgen, waardoor net als in Amerika er naar schatting 10 tot 15 % van de bevolking onverzekerd zal blijven.
Het maken van afspraken omtrent het halen van ‘targets’, ook al zo’n Amerikaans onding, leidt tot strategisch gedrag en daarvan zijn voorbeelden te over, denk alleen maar eens aan het afrekenen van de kwaliteit van basisscholen op de zgn. Cito-toets. Dat leidt er bijvoorbeeld toe dat zwakke leerlingen die toets niet hoeven te maken en zelfs in sommige gevallen wordt aangeraden zich ziek te melden. De les die we kennelijk in dit land niet willen leren is, dat het evident is dat het stellen targets niet altijd leidt tot het gewenste resultaat.
Het is jammer dat je in dit land niet goed weet waar je aan toe bent. Steeds reken je erop dat het gezonde verstand gaat zegevieren en dat we onze eigen koers gaan varen, maar steeds vaker merk ik dat we onze samenleving op Amerikaanse leest gaan schoeien. Deels uit onbenul en gebrek aan creativiteit, deels omdat de hervormingen aanvankelijk geld opleveren. Dat de maatschappelijke kosten op lange termijn de pan uit zullen rijzen lijkt de huidige bewindvoerders niet te deren.
Ik stel daarom voor ons land aan Amerika te verkopen. Dat levert op korte termijn heel veel geld op en op lange termijn? Ach we zien wel…… Het bespaart in ieder geval veel geld, want als 51e staat kunnen we volstaan met een gouverneur (Johan Cruyff?) ondersteund door een klein ambtenarenapparaat. En de naam voor die nieuwe staat ligt voor de hand als we Nederland en Amerika ineenvoegen: Nederika.
Dit zoveelste Kabinet onder leiding van Balkenende maakt er echter helemaal een potje van. Van ons eens zo tolerante landje blijft onder de hypocrisie van normen en waarden weinig meer over. Spijbelaars harder aanpakken middels huiscontrôles, ouders korten op kinderbijslag als hun kroost de fout ingaat, blowen in de openbare ruimte verbieden, zo kan ik nog wel even doorgaan, maar het zijn allemaal trieste uitingen van eigen kortzichtig beleid. Grove beleidsfouten op onderwijs en een verregaande veramerikanisering van de samenleving zorgen ervoor dat ons land in een glijdende schaal terecht is gekomen.
Een van de grootste onderwijsblunders, zo niet de grootste, blijkt wel WSNS te zijn. U weet wel: de gedachte dat kinderen met min of meer ernstige leer-en gedragsproblemen niet automatisch naar het speciaal onderwijs worden verwezen, maar het best op de gewone school kan blijven. Daar zullen leerkrachten nauwelijks gehinderd door enige kennis van zaken, maar wel belast met grote klassen en allerlei administratieve rompslomp, die kinderen op hun eigen niveau moeten begeleiden. Dat lukt dus niet met als gevolg dat het peperdure voortgezet speciaal onderwijs alsmede het VMBO, met name in de lagere sectoren, uit zijn voegen barst. Neem daarnaast de talrijke leerkrachten in het VO die nog lesgeven als in grootmoeders tijd en niet beseffen dat deze generatie jongeren alleen geboeid worden door op een nieuwe manier les te geven, voeg dit bij het voortdurende gerommel met het Studiehuis en het probleem van ongemotiveerde jongeren is voor een groot deel verklaard. Een gotspe is echt dat in Den Haag het idee schijnt te circuleren dat de scheiding tussen regulier en speciaal basis-onderwijs rond 2010 helemaal kan verdwijnen. Dat zou geen blunder zijn, maar een ramp.
Deze regering vindt van zichzelf dat ze hard loopt en grote stappen neemt. Het vervelende is echter dat ze alleen maar hard achter Amerika aanlopen. Ik heb een hekel gekregen aan de woorden ‘marktwerking en privatisering’, die uit de VS zijn komen overwaaien en hier op een verschrikkelijke manier huishouden in onze samenleving. Door de marktwerking zijn de taxi’s en notarissen, om maar eens een paar voorbeeld en te noemen, alleen maar duurder geworden. Sinds de privatisering van het openbaar vervoer kan nauwelijks van verbetering gesproken worden en het is niet moeilijk te voorspellen dat door de splitsing van de energiebedrijven ons dezelfde ellende te wachten staat als aan de overkant van de grote plas: verwaarloosde netwerken, waardoor grote storingen niet uit kunnen blijven. Pro Rail is daar overigens een mooi voorbeeld van.
Ook de idee dat iedere burger wel voor zichzelf kan zorgen zal een idee-fixe blijken te zijn. Net zomin als veel mensen overstapten naar een ander energiebedrijf, wordt jaarlijks weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheid naar een andere zorgverzekeraar te switchen. Daar zijn een aantal redenen voor: Mensen overzien het niet, de overstap voor een paar tientjes per jaar loont nauwelijks de moeite of het wordt financieel onmogelijk gemaakt.
Het was niet moeilijk voorspellen dat de premies aanvankelijk bewust ‘laag’ zijn gehouden en dat ze in de komende jaren tot exorbitante hoogte zullen stijgen, waardoor net als in Amerika er naar schatting 10 tot 15 % van de bevolking onverzekerd zal blijven.
Het maken van afspraken omtrent het halen van ‘targets’, ook al zo’n Amerikaans onding, leidt tot strategisch gedrag en daarvan zijn voorbeelden te over, denk alleen maar eens aan het afrekenen van de kwaliteit van basisscholen op de zgn. Cito-toets. Dat leidt er bijvoorbeeld toe dat zwakke leerlingen die toets niet hoeven te maken en zelfs in sommige gevallen wordt aangeraden zich ziek te melden. De les die we kennelijk in dit land niet willen leren is, dat het evident is dat het stellen targets niet altijd leidt tot het gewenste resultaat.
Het is jammer dat je in dit land niet goed weet waar je aan toe bent. Steeds reken je erop dat het gezonde verstand gaat zegevieren en dat we onze eigen koers gaan varen, maar steeds vaker merk ik dat we onze samenleving op Amerikaanse leest gaan schoeien. Deels uit onbenul en gebrek aan creativiteit, deels omdat de hervormingen aanvankelijk geld opleveren. Dat de maatschappelijke kosten op lange termijn de pan uit zullen rijzen lijkt de huidige bewindvoerders niet te deren.
Ik stel daarom voor ons land aan Amerika te verkopen. Dat levert op korte termijn heel veel geld op en op lange termijn? Ach we zien wel…… Het bespaart in ieder geval veel geld, want als 51e staat kunnen we volstaan met een gouverneur (Johan Cruyff?) ondersteund door een klein ambtenarenapparaat. En de naam voor die nieuwe staat ligt voor de hand als we Nederland en Amerika ineenvoegen: Nederika.
Abonneren op:
Posts (Atom)
