Bekijk het toch eens van een andere kant!

Het valt mij op dat onze bobo's gespecialiseerd zijn in het uitventen van de (eigen) denkbeelden en standpunten, waarbij klakkeloos wordt aangenomen dat anderen die kronkels dan maar overnemen en er naar gaan handelen. Met hun air van 'verstandige mensen' en vaak alleen door hun positie wordt dat soort mensen door een hele stoet gelovige volgelingen omringd. Tunnelvisie heet dat ook wel en als je dat fenomeen serieus bestudeerd kun je ook aangeven waar ook in de toekomst dingen verkeerd zullen gaan. Laat ik eens wat voorbeelden noemen, te beginnen met het songfestival. Al jaren worden er liedjes ingestuurd die in de ogen van deskundigen van "kwalitatief hoog gehalte"zijn en die bij de Nederlandse massa lekker in het gehoor liggen. Gemakshalve gaat men er dan maar van uit dat de rest van Europa onze smaak deelt. Maar de rest weet al lang dat het niet gaat om het liedje of om de zangkwaliteiten van de deelnemers. Het is de show die het hem doet en de hoeveelheid vriendjes in het Oostblok. Daar word je op beoordeeld. En zo kan het gebeuren dat ons land al voor de vijfde keer de finale mist en de vals zingende Moldavische Ciobanu zaterdagavond de kat opnieuw in de gordijnen zal kunnen jagen. Nou is dit allemaal niet zo erg serieus te nemen, maar.....deze tunnelvisie of wat autistische vorm van arrogantie is bijvoorbeeld ook terug te vinden in het onderwijs. Ik pik er zo maar 2 dingetjes uit. Ze kloppen op papier uitstekend, ieder leek juicht die plannen toe en er worden honderden miljoenen voor uitgetrokken. De waarheid is echter dat in het ene geval het meestentijds om weggegooid geld zal gaan en in het andere geval zullen kinderen die speciale zorg verdienen die niet krijgen, sterker nog: hun problemen zullen in ernstige mate toenemen.
Waar gaat het om. Allereerst om de invoering van de digitale schoolborden. Aanschafkosten met toebehoren tussen de 3 en 4000 euro en in veel scholen al te vinden. Leerkrachten hebben met deze digitale schoolborden een krachtig middel in handen om kinderen op interactieve wijze kennis op te laten doen. Ja....in theorie wel. Leerkrachten zijn echter niet in staat om op de goede manier met deze borden om te gaan. Het cursusaanbod is veelal onder de maat, maar ook waar dat wel op niveau is gunnen leerkrachten zich onvoldoende tijd om zich alle facetten van dit fantastische leermiddel eigen te maken. Gevolg is dat het gebruik beperkt blijft en lang niet van alle mogelijkheden gebruik wordt gemaakt. Het interactieve leren voor de kids zit er al helemaal niet in en daarmee is eigenlijk het failliet al bepaald. Onderzoeken zullen over enkele jaren melden dat de invoering is mislukt en dat er honderden miljoenen over de balk zijn gegooid.
Een ander debacle meldt zich al aan de poort: Passend onderwijs. Op de website "Passend Onderwijs" valt te lezen wat daaronder wordt verstaan: Passend onderwijs staat voor maatwerk in het onderwijs. Voor elk kind en iedere jongere onderwijs dat aansluit bij zijn of haar mogelijkheden en talenten. Geen kind tussen wal en schip dus.
Een mooi verhaal, maar er komt helemaal niets van terecht. Iedereen in het onderwijs weet dat, maar de zogenaamde deskundigen steken de koppen in het zand, want laten we nu wel wezen: niemand is tegen de genoemde definitie van Passend Onderwijs. Integendeel! Realisatie daarvan is te mooi om waar te zijn. Helaas, dit moeten we letterlijk nemen. Het is ook te mooi om waar te zijn en het zal dus ook niet gebeuren. Waarom niet? Bij de keuze van de inzending voor het songfestival wordt alleen gedacht aan onze eigen smaak en vraagt men zich niet af wat de rest van Europa mooi zal vinden. En dan maar verontwaardigd zijn als we voor de zoveelste keer in de halve finale struikelen. Bij de invoering van de digitale schoolborden worden die dingen aangeschaft en opgehangen met hier en daar een cursusje, ervan uitgaande dat alles dan wel goed zal komen. Er wordt niet bedacht de leerkrachten verplicht bij te scholen met theorie, oefeningen, huiswerk en de hele santekraam tot en met een diploma toe. Nee, het is zelfs zo erg, dat op de Pabo's leraren niet weten hoe om te gaan met een digitaal schoolbord, waardoor ook de nieuwe generatie leraren met hun mond vol tanden zullen staan bij het aanschouwen van die borden. En ook bij Passend Onderwijs wordt er niet aan gedacht dat eerst de leraren geschoold moeten worden, dat de lerarenopleidingen Passend Onderwijs tot integraal onderdeel van het curriculum moeten verheffen en dat scholen die in staat zijn tot het aanbieden van Passend Onderwijs beloond moeten worden met meer geld voor klassenverkleining. Drie voorbeelden waarbij men uitgaat van eigen denkbeelden, terwijl aan de andere kant begonnen zou moeten worden. Wat wil Europa en wat moeten de leerkrachten kennen en kunnen om de mooie idealen te verwezenlijken.
Het is nog niet te laat voor het songfestival, want elk jaar komen er nieuwe kansen. Maar het weggegooide geld van de digiborden zal echter niet meer terugkomen en ik ben bang dat de kinderen die speciale zorg nodig hebben er na 2012 er eerder slechter dan beter van af zijn dan nu, al was het alleen maar door de gewekte verwachtingen die in elk geval door de huidige generatie leerkrachten nooit kan worden waargemaakt.
Drie treurige voorbeelden van zaken waarbij men eens aan de andere kant had moeten beginnen.

Al met al een beschouwing waar zelfs deze optimistische secretaris triest van wordt.

Gegroet en tot over twee weken.