Terreur van de middelmaat

Al op de kleuterschool mislukte haar ambities om een blokkentoren te bouwen die hoger was dan die van de andere klasgenoten. Dat maakte haar kwaad! Ook later in haar schoolloopbaan was ze geen uitblinker. Andere sterren straalden om haar heen en dat maakte haar kwader. Na haar studie kregen talentvolle generatiegenoten aanbiedingen voor aantrekkelijke banen. Helaas zij niet en zo zocht ze, zwaar verongelijkt, een hoek van de samenleving op waarin ze de kans kreeg haar middelmatige talenten ten toon te spreiden. Dat werd een organisatie die kleinschalige initiatieven van vrouwen over de hele wereld steunde. Dat verdiende echter wel heel erg weinig en zo stapte ze over naar Cordaid. De frustratie over haar middelmatigheid nam echter met de dag toe en toen het baantje van partijvoorzitter vrij kwam zag ze haar kans schoon. Inspelend op de, inmiddels toch wel wat achterhaalde, sentimenten bij de partij dat vrouwen wel heel weinig kansen krijgen op topfuncties wist ze de verkiezingen te winnen. Haar eerste opmerkelijke daad was wel het wippen van een vrouwelijke concurrent nl. Ella Vogelaar. Een vrouw die het niet ontbrak aan de goede ideeën, maar wel aan communicatieve vaardigheden. Dat laatste kun je aanleren; Ella kreeg die kans niet, zij moest wijken voor de ambities van de middelmaat. Toen daarmee haar positie was gevestigd kon ze eindelijk wraak nemen om een ieder die het waagde haar naar de kroon te steken. Lilianne ontwierp een erecode voor PvdA-ers: Geen partijlid dat in aanmerking wilde komen voor een functie in het openbaar bestuur mag meer gaan verdienen dan de minister-president. Een verschrikkelijk dom plan, waarmee ze aangeeft dat zij er zelf nog niet in geslaagd is de middelmaat te ontgroeien. Het huidige salaris van de MP is een middelmatig salaris voor zo'n verantwoordelijke baan en, Jan-Peter bewijst het, daarmee trek je ook alleen maar middelmatige bestuurders aan. Haar frustratie nooit tot de top te zullen behoren kan ze in de functie van partijvoorzitter botvieren en het is te hopen dat deze 'terreur van de middelmaat' door de leden wordt doorzien. Lilianne Ploumen moet worden teruggefloten anders wordt de toekomst voor de partij nog somberder dan hij er nu al uitziet. Overigens heeft deze voorzitter nog een gevaarlijk kantje. Zij wil meer invloed van de religie op de staat. Kijk, dat het CDA die mening heeft en uitvent dat is begrijpelijk. CDA senator Sophie van Bijsterveld vindt in Elsevier van 20 januari 2009 de invloed van de kerk op de staat wenselijk. Maar dat de voorzitter van de PvdA het strikt seculiere gedachtegoed van haar partij opgeeft ten faveure van ‘religieuze inspiratie’ is voor mij onbegrijpelijk. ‘Ploumen is niet huiverig voor vermenging van politiek en religie. Het is volgens haar dan ook tijd dat de publieke rol van religie hoger op de politieke agenda komt’ (W. Huttinga, Trouw, 6 december 2007). Het wordt tijd dat de partij-bobo's zich ontdoen van deze, voor de koers van de partij, gevaarlijke vrouw die overduidelijk met een dubbele agenda werkt.

Genoeg voor een diepgaande beschouwing, dacht ik zo.

De secretaris.