Als je maar weet wat je ervoor terugkrijgt

De secretaris is van oorsprong wat avontuurlijk ingesteld, maar hecht toch ook aan enige zekerheden. Zo wil de secretaris graag zeker weten dat het veilig is op straat, dat er goed onderwijs wordt gegarandeert, dat het openbaar vervoer goed geregeld is, dat de gezondheidszorg in orde is, dat de buitenruimte goed wordt onderhouden, dat de secretaris kan rekenen op een uitstekende energievoorziening en dat hij prima wordt verzorgd als zijn oude dag is aangebroken. De secretaris is in deze gevallen sterk gekant tegen het huidige beleid, waarbij er van wordt uitgegaan dat al dit soort zaken beter over gelaten kan worden aan de marktsector, alleen omdat het op die manier zuiniger en effectiever kan. Zuiniger klopt vaak wel, maar dat betekent meteen een groot kwaliteitsverlies en het is goed voor de portemonnee van de managers/directeuren die over de ruggen van de gebruikers grote sommen geld opstrijken.
Dit blijkt tegenwoordig wekelijks uit de de berichtgeving in de media. Voorbeelden te over: busvervoer dat zich langzamerhand dreigt terug te trekken van het platteland, ouderenzorg waar regelmatig mensonterende voorbeelden van te lezen zijn, en ziekenhuizen die de zorg voor hun patiënten kennelijk ondergeschikt maken aan commerciële belangen.
De secretaris stelt derhalve voor om de marktwerking af te schaffen en geprivatiseerde onderdelen in genoemde sectoren weer onder de staat te brengen. Ook een aantal zelfstandige beroepsgroepen moeten voortaan in loondienst gaan werken. De secretaris vindt wel dat er beter betaald moet worden in een aantal beroepen en dat de onzinnige Balkenende-norm afgeschaft moet worden, op zijn minst aanzienlijk opgehoogd.
Hoe ziet dat nieuwe landschap er dan grofweg uit in de visie van de secretaris?

Openbaar vervoer komt weer in handen van de staat, waarbij de uitvoering in handen kan komen van de provincies. Ziekenhuizen worden eveneens genationaliseerd en artsen komen in loondienst. Geldt ook voor huis- en tandartsen overigens. In deze sector mag de Balkenende-norm voor directeuren en specialisten best worden verhoogd, om te zorgen dat er voldoende aanbod en kwaliteit is. Ook in energiesector wordt de privatisering ongedaan gemaakt en vindt er geen splitsing plaats tussen netwerkbeheer en leverantie. Verzorging- en verpleegtehuizen komen weer in handen van staatsorganen en iedereen is verzekerd van een kwalitatief uitstekende 'oudedagsvoorziening'.

Dit is een beetje het beeld dat de secretaris wil schetsen voor een toekomst, waarin de invloed van de markt op de 'primaire' levensvoorwaarden aanzienlijk wordt teruggedrongen. Dat de belastingen daarvoor zouden moeten stijgen is geen problee, als je maar weet wat je ervoor terugkrijgt.