Eigenlijk mag ik het niet zeggen als rechtgeaarde katholiek, maar godverdomme wat hebben we dat goed geflikt. Wouter heeft precies gedaan wat wij wilden: het kabinet opgeblazen op een voor ons gunstig moment. Hij had vast gedacht dat het rapport van de commissie Davids voor ons fataal zou zijn. Ik had het gezicht van die trut van een Hamer wel eens willen zien, toen Wouter binnenkwam en nog steeds verbaasd zei: "Ze gaan met alles akkoord. De conclusies van Davids worden onverkort overgenomen". Ze voelden zich de winnaars, maar ze hadden geen flauw benul van onze tactiek of moet ik zeggen Mijn tactiek. Want dat was het! Hadden ze nou echt gedacht dat we door het rapport Davids op zouden stappen? Dat hadden ze wel gewild ja. Dan hadden ze ons mooi te kijk kunnen zettten als leugenaars, omdat JP het destijds nog niet nodig achtte om alles aan de Kamer te vertellen. Ach wat waren we toen nog onervaren. Zoiets zal ons niet snel meer overkomen. Tijdens onze strategiebespreking had ik al aangegeven dat Uruzgan een veel mooier moment was om een einde te maken aan de samenwerking met die vreselijke mensen. En laat die sukkel van een Bos ons nu nog een goed geholpen hebben ook. Eerst door zich bij Pauw en Witteman, ook al van die verschrikkelijke figuren, door die slimme Pechtold uit de tent te laten lokken. Nee, natuurlijk wist hij niets van die brief van de NAVO! Huichelaar. En toen deed hij het nog eens meer dan dunnetjes over tijdens het spoeddebat, door dat arrogante lachje van hem, waar Rita zich zo boos over maakte. En wij hem maar opzichtig de hand boven het hoofd houden, maar wel zo dat iedereen snapte dat die Bos de boel aan het voorliegen was. Geweldig. Ja en dan nu vooruit kijken. Natuurlijk worden wij weer de grootste. Van de PvdA blijft niets meer over. Laat dat maar aan mij over. Ik hoorde al dat Wouter weer lijsttrekker wil worden. Prima. Ik maak hem helemaal af. Dat mooie "draaikont" van de vorige campagne is nog niets vergeleken met wat hem nu te wachten staat. Nee, Wouter is uit. En wij kunnen onze knopen gaan tellen. Wij minstens 30 zetels, Mark doet het goed en haalt er ook wel 20 en die wil dolgraag weer regeren. Dat is al 50 bij elkaar. ChristenUnie mag weer meedoen. Klink deed het niet onaardig en van André hebben we geen last gehad. Die was op een of andere manier hartstikke druk met zijn niksige portefeuille. Alexander erbij, die moeten we nog een beetje helpen, dan kan hij ook in de buurt van de 20 komen en dan zitten we al op de 76. Misschien laten we Rita meedoen, dan kan die Wilders de wind uit de zeilen nemen met een nieuw ministerie van immigratie. En ik neem uiteraard weer Buitenlandse Zaken. Tenslotte zijn er nog een aantal landen waar ik graag heen wil en ik ben ook nog niet zeker van die hoge positie bij de VN die me half en half is toegezegd. Daar moet ik nog wel wat werk voor verrichten.
Tja, Dries heeft al eens gezegd dat ik het prototype ben van de echte CDA-er, zoals men dat destijds bij de fusie voor ogen stond. De vrome uitstraling van de katholiek en de achterbaksheid van de gereformeerde. Ik beschouw dat als een groot compliment. Ik Maxime!
Deze beschouwing krijgt u vanaf de hoge Alpen, evenals de groeten van
de Secretaris
zondag 21 februari 2010
zaterdag 6 februari 2010
Bestuurders zitten er alleen voor zichzelf
Ik vraag me wel eens af of er ook bestuursleden van de Nederlandse tafeltennisbond zijn die er niet zitten ter meerdere eer en glorie van zichzelf, voor de mooie reisjes of om fijn te kunnen pronken met andermans veren. Dat laatste is natuurlijk het geval als er weer eens een import-Nederlandse dame een prachtige prijs heeft gewonnen. En dat wordt dan natuurlijk weer gebruikt om te kunnen opscheppen over het fantastische beleid dat door de ‘zich vaak miskend voelende’ bestuurders wordt gevoerd.
Een van de kenmerken van sport is echter dat het wordt beoefend voor het plezier van de deelnemers en/of van de toeschouwers. Dit toch niet onbelangrijke aspect van de sport is in de tafeltenniswereld zo langzamerhand in de ogen van veel leden helaas kennelijk ondergeschikt gemaakt aan andere en meer persoonlijke belangen van de bestuurders.
Een fraai voorbeeld hiervan is de verplichte invoering van de damescompetitie in de tachtiger jaren. Ondanks veel protest is het de dames door de strot geduwd met als doel dat de dames zich op deze manier beter zouden kunnen ontwikkelen. Resultaat nu is dat de beste dames in het buitenland spelen of gewoon in de herencompetitie meedoen, en dat op afdelingsniveau de dames allang weer bij de heren spelen. Als je anno 2010 vrouw bent, een batje bij Bart Smit hebt gekocht en zegt dat je niet in de afdeling wil spelen, wordt je door de NTTB bonzen hartelijk omarmd en krijg je met je team heel snel een plekje in de landelijke competitie. In een soepele bui heeft de NTTB ooit toegestaan dat een speler in twee competities mag uitkomen. Dat betekent voor veel vrouwen dat ze zowel in de competitie bij de heren meespelen als ook in de damescompetitie. Denk nu niet dat een dame bij de heren in de landelijke competitie mag spelen. O nee. Daar hebben de NTTB-bobo’s een stokje voor gestoken. Als je heel sterk bent en aan allerlei voorwaarden voldoet mag je bij de heren landelijk spelen. Dat betekent dus dat veel dames noodgedwongen in de afdelingscompetitie spelen bij de mannen. Als je bij de dames goed eerste divisie speelt of onderin de eredivisie dan kom je bij de heren uit in de eerste klasse of in de hoofdklasse. Maar ja, speel je hoofdklasse, dan komt het voor dat het team waarvan je deel uit maakt kampioen wordt en dus promoveert naar de derde divisie. Leuk voor jou, denk je dan als argeloze volger van die sport, spelen ze eindelijk ook bij de heren landelijk. Maar nee hoor! Zo gemakkelijk gaat dat niet. De bobo’s hebben wel het regeltje bedacht dat je als dame dan minstens 70 % van de wedstrijden moet hebben meegespeeld. Dat geldt uiteraard niet voor de heren in dat team. Zo’n team bestaat vrijwel in alle gevallen uit meer dan drie spelers, omdat de dame ook vaak op zaterdag in haar damesteam moet acteren. Je kunt je afvragen welk doel deze regel dient, maar ook of hier geen sprake is van discriminatie! Het is de hoogste tijd dat de heren van het hoofdbestuur nog eens goed kijken naar het eerder genoemde kenmerk van de sport: ‘plezier voor iedereen’ en zich op de sportmanier aansluiten bij de actie ‘Paarse krokodil’ oftewel het schrappen van alle overbodige regels. Laat de vrouwen zelf kiezen in welke competitie zij willen acteren en probeer dat mogelijk te maken i.p.v. regeltjes te bedenken die dat verhinderen. Als bestuur zit je er om de sport voor iedereen aantrekkelijk te maken en niet alleen om te pronken met een titel van Li Jie of Li Jiao.
Tot een volgende beschouwing,
De secretaris
Een van de kenmerken van sport is echter dat het wordt beoefend voor het plezier van de deelnemers en/of van de toeschouwers. Dit toch niet onbelangrijke aspect van de sport is in de tafeltenniswereld zo langzamerhand in de ogen van veel leden helaas kennelijk ondergeschikt gemaakt aan andere en meer persoonlijke belangen van de bestuurders.
Een fraai voorbeeld hiervan is de verplichte invoering van de damescompetitie in de tachtiger jaren. Ondanks veel protest is het de dames door de strot geduwd met als doel dat de dames zich op deze manier beter zouden kunnen ontwikkelen. Resultaat nu is dat de beste dames in het buitenland spelen of gewoon in de herencompetitie meedoen, en dat op afdelingsniveau de dames allang weer bij de heren spelen. Als je anno 2010 vrouw bent, een batje bij Bart Smit hebt gekocht en zegt dat je niet in de afdeling wil spelen, wordt je door de NTTB bonzen hartelijk omarmd en krijg je met je team heel snel een plekje in de landelijke competitie. In een soepele bui heeft de NTTB ooit toegestaan dat een speler in twee competities mag uitkomen. Dat betekent voor veel vrouwen dat ze zowel in de competitie bij de heren meespelen als ook in de damescompetitie. Denk nu niet dat een dame bij de heren in de landelijke competitie mag spelen. O nee. Daar hebben de NTTB-bobo’s een stokje voor gestoken. Als je heel sterk bent en aan allerlei voorwaarden voldoet mag je bij de heren landelijk spelen. Dat betekent dus dat veel dames noodgedwongen in de afdelingscompetitie spelen bij de mannen. Als je bij de dames goed eerste divisie speelt of onderin de eredivisie dan kom je bij de heren uit in de eerste klasse of in de hoofdklasse. Maar ja, speel je hoofdklasse, dan komt het voor dat het team waarvan je deel uit maakt kampioen wordt en dus promoveert naar de derde divisie. Leuk voor jou, denk je dan als argeloze volger van die sport, spelen ze eindelijk ook bij de heren landelijk. Maar nee hoor! Zo gemakkelijk gaat dat niet. De bobo’s hebben wel het regeltje bedacht dat je als dame dan minstens 70 % van de wedstrijden moet hebben meegespeeld. Dat geldt uiteraard niet voor de heren in dat team. Zo’n team bestaat vrijwel in alle gevallen uit meer dan drie spelers, omdat de dame ook vaak op zaterdag in haar damesteam moet acteren. Je kunt je afvragen welk doel deze regel dient, maar ook of hier geen sprake is van discriminatie! Het is de hoogste tijd dat de heren van het hoofdbestuur nog eens goed kijken naar het eerder genoemde kenmerk van de sport: ‘plezier voor iedereen’ en zich op de sportmanier aansluiten bij de actie ‘Paarse krokodil’ oftewel het schrappen van alle overbodige regels. Laat de vrouwen zelf kiezen in welke competitie zij willen acteren en probeer dat mogelijk te maken i.p.v. regeltjes te bedenken die dat verhinderen. Als bestuur zit je er om de sport voor iedereen aantrekkelijk te maken en niet alleen om te pronken met een titel van Li Jie of Li Jiao.
Tot een volgende beschouwing,
De secretaris
Abonneren op:
Posts (Atom)
