De kinderen worden er beter van

Ik had me er zo op verheugd dat Plasterk minister zou worden. Ik was een fan van zijn columns en was het ook heel vaak met hem eens. Toen ik hoorde dat hij onderwijs zou krijgen, dacht ik dat het allemaal uiteindelijk toch goed zou komen. Ik kan niet verhelen dat ik de eerste (bijna) 2 jaar behoorlijk teleurgesteld was. In niets zag ik de flitsende columnist terug. De man die overal een mening over had, die overal verstand van had en het in zulke begrijpelijke taal kon vertellen.
Tot enkele weken geleden. Hij trad eindelijk eens op de voorgrond met een paar goede ideeën. Heel goed is zijn idee met de lancering van Wikiwijs. Een online lessenbank, waar leerkrachten hun lessen neer kunnen zetten, die dan weer door anderen kunnen worden aangevuld en eventueel verbeterd.
Het beste idee was echter om de schoolkeuze na de basisschool enkele jaren uit te stellen. De secretaris wist zich nog te herinneren dat hijzelf in de tachtiger jaren een plan had ingediend bij de gemeente waar hij in het onderwijs werkzaam was, om de basisschool met twee jaar te verlengen. Niet om alleen basisschoolvakken te blijven geven, natuurlijk niet. De stof van het voortgezet onderwijs zou wel aan bod komen. Gespecialiseerde leerkrachten uit het VO zouden naar de basisschool toegaan om die vakken te geven en dan kun je denken aan wiskunde, Frans, scheikunde etc. Vakken als bijvoorbeeld Nederlands, aardrijkskunde en geschiedenis zouden in mijn plan gewoon door leraren basisschool verzorgd kunnen worden. Dat had twee voordelen. Allereers zouden de kinderen in de leeftijd van 12 tot 14 jaar nog gewoon in hun eigen buurt naar school kunnen. Dat geeft biedt langer een vertrouwde omgeving, waarin kinderen zich ongestoord kunnen ontwikkelen. Verder kunnen de lessen gegeven worden zoals dat op een goede basisschool ook gebeurd, nl. met aandacht voor de verschillen tussen de leerlingen. Het zou in mijn plan beslist geen eenheidsworst worden. Zoals onlangs in een prima artikel in de VK verwoord werd: er moet hard worden gewerkt aan het verkleinen van beïnvloedbare verschillen(afkomst etc.), maar er moet ook hard worden gewerkt aan het vergroten van de niet-beïnvloedbare verschillen (aanleg). Een leerkracht aan de Open SG Bijlmer sprak heel treffend: aan een leerling op vmbo niveau vraag je: "Wat zie je" en aan een ander: "Wat denk je dat er gebeurt". De leerlingen op deze school kiezen pas na de eerste twee brugjaren voor een vervolg en hebben, vergeleken met de meeste andere kinderen, twee extra jaren om die keuze te kunnen maken. Er zijn kinderen die dat goed oppakken en al in de twee brugjaren opstromen, iets wat binnen reguliere scholengemeenschappen al lang niet meer mogelijk is.
Op deze manier wordt prima invulling gegeven aan het plan van Plasterk.
Hoe reageert echter de Tweede Kamer, dat vat vol nitwits? Op een enkeling na als door een adder gestoken. "Kreten als "geen stelselwijziging", "blijf van het onderwijs af" en nog meer geblaat gaven maar weer eens aan dat de denkkracht in onze politiek bijkans verdwenen is. Het gaat helaas zelden meer over de inhoud, alleen maar over invloed, profilering en posities.
Hier een advies van de secretaris aan minister Plasterk: Laat je niet gek maken en wijk niet van je plannen af. Ga de discussie aan, want echt: de kinderen worden er beter van.

De secretaris gaat de Kerstdagen in Oostenrijk doorbrengen en de volgende column verschijnt in de laatste week van 2008.

Neem vooral voldoende tijd voor beschouwing.

De secretaris