Weg met de markt

Tjeenk Willink, vice-voorzitter van de RvS vroeg onlangs aandacht voor het verhaal dat de verhouding tussen overheid en markt totaal verstoord is. Eindelijk belangstelling voor een thema dat door de secretaris al zo vaak onder de aandacht is gebracht.
Laten we maar eens beginnen om de AWBZ helemaal over de kop te gooien. De AWBZ vergoedt de 'onverzekerbare zorg' en die betalen we met zijn allen. Gemiddeld betaalt elke werknemer hiervoor ruim € 300,= per maand. Maar als je denkt dat de overheid goed op deze centen past, heb je het mis. De overheid komt er helemaal niet aan te pas. Het hele uitvoering van de AWBZ is in handen van stichtingen en particuliere verzekeraars en de informatie die zij daarover aan de overheid verstrekken is zeer onvoldoende.
Als je nu gebruik wilt maken van de AWBZ, moet je je melden bij het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg). Dat is een privéstichting die op basis van instructies van het ministerie van VWS bepaalt wie recht heeft op AWBZ-zorg. Het CIZ indiceert vrij globaal en aan de hand hiervan bepaalt het zorgkantoor (lees: de verzekeraar) welke instelling (verpleeghuis, verzorgingstehuis etc.) de zorg mag leveren. De rekening wordt betaald door het Centraal Administratie Kantoor (CAK). Dit bedrijf is eigendom van de stichting Groene Duinweg en die stichting is weer in handen van de verzekeraars. Het GAK betaalt jaarlijks 22 miljard euro aan AWBZ kosten, maar wil niet zeggen hoeveel naar welke instelling wordt overgemaakt.
Het wordt hoog tijd voor de overheid om hier in te grijpen. Zowel het CIZ alsmede het GAK moeten worden genationaliseerd, zodat de staat weer meer grip heeft op en in ieder geval meer inzicht heeft in de kosten. De overheid zou ook zelf de contracten met zorginstellingen moeten afsluiten of ook hier gaan werken met een soort ticket voor de mensen die recht hebben op AWBZ-zorg. De geïndiceerde kan met zo'n ticket zelf naar de gewenste instelling stappen om de benodigde zorg te ontvangen.
Laat de overheid alstublieft snel ingrijpen, want wat behoort tot algemeen belang mag niet langer een speelbal zijn van de markt.

Ik wens u prettige overpeinzingen tijdens de Pasen.

De secretaris

NTTB bestuurder: Graag!!!

O, wat wil ik toch graag in het hoofdbestuur van de NTTB. Het lijkt me enig. Maar dan wel op een functie met inhoud hè. Niet zomaar iets. Voorzitter worden lijkt me bijvoorbeeld wel wat. Vergaderingen leiden en voor de rest alles delegeren. Nou valt dat bij de NTTB wel mee, dat delegeren, want als er niets gedaan wordt kun je ook niets delegeren. Maar ja, ik zou me dan wel verplicht voelen om alle vergaderingen bij te wonen. En dat is niets voor mij. Nee, geen voorzitter dus. Secretaris en penningmeester vallen ook af. Veel te veel papieren rompslomp en geneuzel. Communicatie en marketing is me te beladen. Je ligt dan meestentijds onder vuur, want het ligt altijd aan de communicatie. Dat baantje is me te riskant. Ik moet wel zeker weten dat ik een tijdje kan blijven zitten. Trouwens die portefeuille marketing is ook vrij kansloos met zo'n afkalvend ledenbestand. Nee, ik heb mijn zinnen gezet op de functie van bestuurder Topsport. Bij gebrek aan topsporters lijkt het me een rustig baantje. Je reist een beetje het land door, bedenkt weer eens een beleidsplannetje dat vooral haaks moet staan op het vorige. Zo kun je bijvoorbeeld van één centrale training naar trainingen op verschillende steunpunten in het land overstappen, waarbij je dat onderbouwt door te zeggen dat zo meer spelers in aanraking komen met topsporttrainingen. Heb je die steunpunten al, dan ga je terug naar één centrale training, omdat de steunpunten teveel geld kosten in verhouding tot het aanwezige talent. Zo kun je het jaren volhouden. En heb je het geluk dat er, zoals in deze periode, wat Chinezen zijn die graag voor Oranje willen spelen, dan kun je je helemaal je lol niet op. Dan komen er heerlijke reisjes aan naar allerlei mooie open kampioenschappen, EK's en WK's en met een beetje geluk.......mag je naar de Olympische Spelen. OK, er moeten ook wat sporters mee, maar wat kan dat bommen. Heerlijk tussen de internationale bobo's lopen in hotels die je jezelf nooit zou kunnen veroorloven. Lekkere dineetjes en mooie excursies. En als je tijd hebt even op de tribune plaatsnemen, vooral als er TV aanwezig is. Interviewtje afgeven aan Theo of Ted over de deplorabele toestand waarin het huidige tafeltennis zich bevindt en enkele flarden loslaten van de geweldige plannen die je hebt om de boel uit het slop te trekken. En stiekem maar hopen dat Li Jiao en Li Jie er nog een paar jaartjes aan vastknopen, zodat straks Chicago, Rio of Tokyo geboekt kan worden (na Londen is Madrid toch kansloos!). Ja, ik weet het zeker! Topsport is voor mij. Dus Piet: Als je moe bent van het niets doen, bel me gerust. Ik sta in de startblokken.


Tot een volgende beschouwing,

de Secretaris